အသက္ရွိပန္းခ်ီ

ၿပန္ေတြးၾကည့္လုိက္ေတာ့
ၿမစ္ဆီကလြင့္လာတဲ့ေတးသံသဲ့သဲ့ကုိၾကားမိးတယ္။



                                                                                                                                 

တရုတ္စကားပင္ေအာက္က ထုိင္ခုံမွာထုိင္လွ်က္
ဆြမ္းဦးပညရွင္ရဲ.အာရုံကုိၾကည္နဳးရင္း

ဧရာ၀တီမွာရြက္လြင့္ခဲ့တဲ့ညေနဟာ
အာရုံခါးခါးညေတြထက္ေတာ့
နွလုံးသားကုိပုိလုိ့ဆူးနစ္ေစခဲ့တာေပါ့။

အဲ့ဒိမွာ....
လြတ္က်ခဲ့ရင္လညး္မပူပါနဲ႔
လဲက်ခဲ႔ရင္လညး္၀မး္နည္းမေနပါနဲ႔
ေလေၿပကုိ ေဖးေဖးမမ လွမ္းထူဖုိ႔
ဘ၀ရဲ႔နားခုိရာေအးၿငိမ္းမွဳ.ေတြလညး္ရွိတယ္။

ပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ
ၿငိးေငြ႔သန့္စင္ဖုိ႔ရွဳေမွ်ာ္ခငး္ေတြလညး္ရွိရဲ႔
ေက်ာင္းေတာ္ကလွ်ံက်လာတဲ့ စာဆုိသံေတြနဲ႔
ညဥ့္ယံကုိေဖာက္ထြက္လာတဲ့ဓမၼသံေတြနဲ႔
ႏွလုံးသား တဖက္စြန္းထိ
စမ္းေခ်ာင္းေလတစ္ခုလုိဘဲလြင့္ေမွ်ာနဳိင္ရဲ႔။

ပေ၀သဏီကတညး္က
လြင္႔ပ်ံ. မႊမ္းထုံလာတဲ႔ အၿငိမး္သံစဥ္ေတြ
ေတာင္စဥ္ေတာအနွံ႔
နဳိင္ငံမက်န္ ကမၻာသု႔ိ၀ယ္
‘လေရာင္’နဲ႔ဖိတ္ဖိတ္လွ်ံေအာင္စိးဆင္းခဲ့ေပါ့။
 



သီလဂူစန္းလမာခ်မ္းၿမသာယာရွိၾကပါေစ